رویاهای رها

«صبح های خسته»جابجایم می کنیچنان که هیجان زلزلهسیمان را می شکافد!و تنی که تهی کی شودگاهِ تغییر سطح در بشقاب های پرنده ی شهر بازیباید ترا بلد بودبروزترین بکر-سیارهمقدس باد خاک تو که مستی می زایدبا سری داغ در دوری و وفاداریرشت سنگمان زدما شهر ِخود را ساختیمساعت شهر ما عقربه نداشتبا خیابان های خلوتکوچه های خاکیکه همپامان پیاده رفتند عشق راآنها رسیده اندما رفته ایمما رسیده بودیم ما می رویم تا رسیدن تن هاآنها که رسیده بودند در معنادر آغوش ِ شب های گرمصبح های خستهآنجا که مَروِه را صَفا می کند عطشِ تن ها...رها برنجکارشنبه 1401/6/2ساعت 14:7 رویاهای رها...